Thuis!

 

De grote dag was daar, vrijdag 14 mei. Om 13 honderd zouden we vertrekken. Na 20 dagen van huis mocht Bram een nachtje in zijn eigen bed slapen. Met slechts wat was stapt hij bij zijn moeder in de auto. De dag ervoor hebben we samen heerlijk gefietst .... op de duo-fiets. Bram was niet zo gecharmeerd van mijn rijstijl en gaf op de heenweg al aan morgen bij mama in de auto te stappen 😅. Zelf had ik bijna een tena moment. Nu Bram soms tot de macht 10 is in zijn uitingen en gedragingen waren we net Geer&Goor die een dagje in een revalidatiecentrum doorbrachten en even de duo-fiets mochten testen. Woorden die ik hier niet kan uitschrijven vlogen door het zonnige bos en belanden nog na smeulend op het zandpad. Sommige van die woorden waren op mij als persoon gericht, maar zorgden bij mij (en uiteindelijk ook bij Goor) alleen maar voor meer olie op het lachvuur. Voor wie niet weet hoe een duo-fiets werkt. Als je links zit kun je sturen en trappen, als je rechts zit ben je overgeleverd aan de persoon die links zit. 

Na een autorit van ongeveer 40 minuten kwamen we aan op homebase. Bram voelde zich direct weer thuis en trok alle kastjes open opzoek naar lekkernij. Verder oogt hij relaxed en kan niet wachten tot zijn broertje opgehaald word van de crèche. Nog voor het avondeten vertrek ik naar mijn eigen homebase en sta voor zaterdag 13 honderd weer op het program. Zo ook een goede vriend van hem waar hij altijd mee vaart. 

Als ik zaterdag aankom is Martijn er al en staan ze met zn allen langs de waterkant. Even sla ik het tafereel gade vanaf het grindpad. Hij is weer thuis en doet wat hij normaal ook zou doen.. genieten!

Het voorgeschreven uurtje hebben we met voeten getreden. Martijn vertrekt bijna drie uur later weer naar huis. Bram heeft een heerlijke middag gehad. Even gevaren, samen met Martijn en de zitmaaier de grasmat aangepakt en af en toe om de hoek kijken bij z'n ouwe heer hoe het vordert met zijn bootje. Ik eet thuis en haal Bram om half zeven weer op om naar Beetsterswaag te gaan. Dit werd kwart over zes. Bram gaat los thuis en blijft hangen in zijn wens om nog even naar de Action te gaan. Hij wil graag iets kopen om zichzelf te belonen. Even zijn het donderwolken die voor de zon hangen met hier en daar een flinke bliksem. Uiteindelijk vertrekken we en knuffelt Bram zijn moeder en broertje. 

De autorit zit vol met stilte. Het enige wat de stilte doorbreekt is de zoveelste poging om mij toch zover te krijgen voor een bezoekje aan een Action. Zelfs als we in Beetsterswaag terug lopen van de Plus om 19:45 volgt nog een laatste offensief, "hij is pas om acht uur gesloten hè pap!" 

Zondagmorgen 10:00 en wij zitten in de auto naar....