Bram: "Je moet zeggen dat het zo is en dan komt het goed!"

Half twee stap ik in de auto, op weg naar mijn gozer. Ik heb de kortste route gepland, 38 min. Via de Rijksweg, nog even tanken bij Argos op de Koningsweg. Ringweg op naar Julianaplein - Haren voorbij - Emmen er af - Uturn op de N34. Dan A28 richting Haren, op het Julianaplein linksaf de A7 op richting Drachten ....en om 14 uur is het nog maar 28 minuten tot afslag Beetsterswaag... dropje in de mond en gaan. Vrijdag heb ik hem voor het laatst gezien. Daarna intensief contact met Elisabeth over zijn progressie. En Facetimen met Bram zelf natuurlijk. Ondanks de fijne updates ben ik toch wat gespannen. Hoe gaat hij zijn, hoe ben ik, hoe moet ik doen?! Wat allemaal zo vanzelf ging is nu weer even aftasten en uitzoeken.  We hebben om drie uur eerst een gesprek met de revalidatiearts over de planning voor het lange weekend dat er aan zit te komen. Ons plan is om Bram vrijdag een nachtje naar huis te halen. De arts kan zich hierin vinden. Wel zit er een strakke planning op met de nodige ...

De vraag die me veel gesteld wordt: ...dus: Er was eens een man uit Ten Boer, die vond daar zijn zoon op de vloer. 10 nachten op hout ain oor: "Gait het gout?" Zien pokkel is nou echt wel wat zoer                                                                            R.A.M.

 7 mei Bijna weekend Bram vind steeds beter zijn plek hier in het RCF. Als hij belt of ik even langskom wanneer hij tijd heeft tussen de therapieën is hij meer bezig met de andere revalidanten en zijn matties thuis, dan met zijn vader. En dit voelt erg fijn.  Gisteravond even gevoetbald in de zaal. Gaat m erg goed af en hij heeft er plezier in! Straks komt zn zusje even de boel op stelten zetten en heeft Bram al een heel draaiboek gemaakt met wat te doen en laten zien. Volgende week de balans opmaken met de behandelaren over zijn vooruitgang. Straks eerst weekend. Papa gaat naar huis en mama komt hier slapen. En ook voor het weekend heeft Bram al een draaiboek 😉.  Tot morgen en iedereen alvast een fijn weekend.

Woensdag 5 mei Ik zit met mijn laptop in de algemene ruimte beneden. Een van de ruimten van de Ronald Mc Donald Hoeve. Niet voor een Big-Mac, maar vanwege een Big Smack.  De val die Bram heeft gemaakt probeer ik al dagen uit mijn hoofd te weren. De klap moet enorm geweest zijn...en ik was er niet bij om hem op te vangen. Mijn ventje heeft bijna een uur lang, in zijn eigen urine, op de grond gelegen, schreeuwend dat we van hem af moeten blijven, dan weer even weg. En ik kon niks anders voor hem doen dan naast hem zitten en zeggen dat we er voor hem zijn, in de hoop dat hij mij hoort. Ik wil het uit mijn hoofd en focus me op zijn snelle en goede herstel. We zijn nu 12 dagen verder en sinds gisteren in het revalidatiecentrum. Hoe lang weten we nog niet precies. Verwachting is weken, geen maanden. Bram weet het wel..."2 weken pap!". 2 weken, dan ben ik weer thuis. Het is vandaag een verplichte vrije dag hier in het centrum. Op de verpleegkundigen na zijn er geen therapeuten. Nog ...

Hoe gaat het nu?! Onderaan de meest recente update onder —Nieuw—- Zaterdag 24 april - Maandag 26 april 2021 Zaterdag: Na een telefoontje "Je moet nu naar de Tigglhal komen, Bram heeft een ongeluk gehad!" ga ik op stand Papa! Focus en gaan. Bij aankomst zie ik mijn gozer op de grond liggen, aantal mensen er om heen en Elisabeth over hem heen gebogen. Ik kniel naast hem, hij is erg onrustig en wil niet aangeraakt worden. Na een update heb ik het verhaal. Bram is in volle vaart met zijn step over de kop gegaan en op zijn hoofd terecht gekomen. 5 minuten buitenwesten geweest claimd een omstander. Ambu is gebeld. Na ongeveer 15 minuten komt een arts in een ambu-auto ter plekke, zoals ze dat in hulpverleners taal noemen. Hij checkt Bram en vraagt naar het verhaal. Bram wil niks, alleen met rust gelaten worden.Ik krijg niet duidelijk of hij ons herkend. Uiteindelijk komt de ambu en gaan we richting UMCG.  Op de spoed gaat alles gelukkig in sneltrein vaart. Foto's, echo's en...